Prof. dr hab. inż. Józef A. BORKOWSKI,  prof. zw. Politechniki Koszalińskiej

ul. Sportowa 44, 75-503 Koszalin, tel. kom. +48 602 752 259

e-mail: jozef-borkowski@wp.pl

ur. 19-12-1943 w Kołtobance na Syberii

Adres miejsca pracy

Instytut Niekonwencjonalnych Technologii Hydrostrumieniowych oraz Wydział Mechaniczny Politechniki Koszalińskiej.

ul. Racławicka 15-17, 75-620 Koszalin, tel.:+48 94 3478 294,

e-mail: jozef.borkowski@tu.koszalin.pl

Wykształcenie

Przebieg pracy zawodowej

Praca naukowo-dydaktyczna

 Praca funkcyjna na Politechnice Koszalińskiej (wcześniejszej WSInż.)

1975-1978	– twórca i kierownik Zakładu Oprzyrządowania Technologicznego w Instytucie Techniki Wytwarzania,
1976-1978	– dyrektor Instytut Techniki Wytwarzania (na prawach wydziału),
1978-1981	– twórca i dyrektor Instytut Budowy Maszyn (na prawach wydziału),
1981-1987	– rektor Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie,
1988-1991	– twórca i kierownik Zakładu Sprzętu i Technologii Niekonwencjonalnych na Wydziale Mechanicznym,
1991-1991	– twórca i kierownik Katedry Podstaw Budowy Maszyn na Wydziale Mechanicznym,
od 1991	– twórca i kierownik Katedry Inżynierii Mechanicznej na Wydziale Mechanicznym,
od 2008	– współtwórca i wicedyrektor Instytutu Niekonwencjonalnych Technologii Hydrostrumieniowych.

Zainteresowania naukowo-techniczne

Dorobek naukowo-techniczny 

Działalność organizatorska

W swoim postępowaniu zawsze kieruję się celami merytorycznymi dlatego zależne ode mnie struktury dostosowuję do potrzeb wynikających z podejmowanych programów. Jako dyrektor Instytutu Techniki Wytwarzania, działającego na prawach wydziału, zastosowałem najnowsze techniki zarządzania i zacząłem organizować konferencje naukowe, co spowodowało ożywienie środowiska. Przez to od następnej kadencji doprowadziłem do przyłączenia większego Instytutu Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn, z których stworzyłem największą jednostkę - Instytut Budowy Maszyn (również działający na prawach wydziału) mający silną radę naukową. Wyrazem uznania ze strony środowiska był zdecydowany wybór mnie w kolejnej kadencji na funkcję rektora. Zostałem pierwszym rektorem pochodzącym z akademickiego wyboru i wówczas najmłodszym rektorem w Polsce. Od samego początku działalności rektorskiej główny nacisk położyłem na otwarcie uczelni na kontakty zagraniczne oraz rozwój młodej kadry naukowej. Dzięki temu w naszej Uczelni zaczęli studiować obcokrajowcy, stanowiący bardzo poważne źródło dopływu dewiz. W 6. miesiącu rektorowania doprowadziłem do zmiany struktury Uczelni z instytutowej na wydziałową z silnymi radami naukowymi. Dzięki temu powstałe wówczas wydziały dotrwały aż do chwili obecnej. Po pierwszej kadencji mojej działalności rektorskiej nasze środowisko akademickie uznało, że przeprowadziłem Uczelnię przez okres stanu wojennego z zachowaniem pełnej godności nauczyciela akademickiego. Od samego początku postawiłem na rozwój młodej kadry naukowej, co przyspieszyło rozwój całej Uczelni, doprowadzając nasz ośrodek w zakresie obróbki ściernej do najwyższego poziomu w całym RWPG. Ukoronowaniem wszystkich tych działań było m.in. uzyskanie przez naszą Uczelnię pierwszych uprawnień akademickich do nadawania stopnia doktora nauk technicznych w dziedzinie budowa i eksploatacja maszyn. Dzięki temu w okresie mojego rektorowania wypromowaliśmy około 50 doktorów nauk. Takie wyraźne ożywienie naukowe sprawiło, że w połowie lat 80-tych nasza WSInż. stała się najbardziej proinnowacyjna, osiągając - jako jedyna uczelnia w Polsce - odsetek patentów na poziomie uczelni amerykańskich.

Moja aktywna postawa sprawiła, że odniosłem zauważalne sukcesy zarówno w pracy naukowej, w której kieruję się kryteriami nowoczesności i innowacyjnej twórczości, jak również w działalności organizatorskiej. W uznaniu tego również przez dwie kolejne kadencje (1985-1991) byłem wybierany na funkcję prezesa Rady Wojewódzkiej NOT w Koszalinie. W tej roli zainicjowałem i rozwinąłem komputeryzację istniejących agend wykonawczych oraz powołałem kilka nowych zakładów usług technicznych NOT, ukierunkowując je na działalność informatyczno-szkoleniową dla rozwoju całego środowiska inżynieryjno-technicznego.

Zagraniczna współpraca naukowa

Missouri University of Science and Technology, High Pressure Waterjet Laboratory. Rolla, USA

Nihon University, College of Engineering, Waterjet Laboratory. Koriyama, Japonia

BHR Group. The Fluid Engineering Centre, Cranfield, Wlk Brytania

China University of Petroleum, College of Petroleum Engineering. Dongying, Chiny

Snezhinsk State Academy of Physics and Technology, Mechanical Engineering Dpt. Snezhinsk, Rosja

Academy of Sciences of the Czech Republic, Institute of Geonics. Ostrava, Czechy

Działalność międzynarodowa

Można tu wyodrębnić trzy okresy odznaczające się wyraźnym zwiększeniem intensywności mojej działalności międzynarodowej, które są ściśle związane z realizacją własnych programów badawczych. Pierwszy z nich (1975-1980), związany z finalizowaniem prac nad innowacyjnymi zagadnieniami obróbki ściernej (ściernicami z materiałów monokrystalicznych), skoncentrowany był głównie na współpracy z naukowcami japońskimi, amerykańskimi i niemieckimi, został zwieńczony uzyskaniem nagrody PAN. Drugi taki okres, obejmujący lata 1987-1992, wynikał z intensywnego rozwoju badań nad najnowszą technologią water-jet. Oprócz konieczności odbycia wizytacji w liczących się ośrodkach naukowych, wymagało to również kilkakrotnego podjęcia pracy naukowej w wiodącym wówczas High Pressure Waterjet Laboratory of University of Missouri-Rolla. Dzięki temu zgłębiłem tajniki cięcia wysokociśnieniową strugą wodną i wodno-ścierną oraz poznałem praktycznie wszystkich jej twórców i ówczesnych liderów. Po opracowaniu oryginalnego systemu Borjet, umożliwiającego cięcie zawiesinową strugą wodno-ścierną, również i ja zostałem zaliczony do czołówki twórców tej technologii i uhonorowany amerykańskim medalem Education-Research-Service. Trzeci okres mojej wzmożonej aktywności międzynarodowej (rozpoczęty w 2005 r.) wiąże się z współtworzeniem Centrum Niekonwencjonalnych Technologii Hydrostrumieniowych i jego wyposażaniem w najnowsze urządzenia i osprzęt technologiczny oraz aparaturę badawczo-pomiarową, a także ze światową prezentacją wyników badań przeprowadzanych z jej zastosowaniem. Łącznie na poszczególnych etapach rozwoju mojej pracy naukowo-technicznej czynnie uczestniczyłem w około 70 konferencjach naukowych, z których wiele organizowałem lub byłem członkiem ich komitetów naukowych, a także utrzymywałem ożywione kontakty z ponad 40 placówkami naukowymi w 19 krajach.

Członkostwo w zagranicznych stowarzyszeniach

The Japan Society of Precision Engineering 1980-1990,

The International Fluidics Service Company 1988-1996,

Water Jet Technology Association (USA) 1988-1992,

Arbeitskreis Wasserstrahltechnologie, Niemcy od 1990,

International Society of Water Jet Technology od 1995.

Działalność dydaktyczna

Ograniczając się tu wyłącznie do procesu dydaktycznego realizowanego wyłącznie w Politechnice Koszalińskiej informuję, iż dokonałem koncepcyjnego opracowania wraz z autorskim współudziałem w wykonaniu i wdrożeniu do procesu dydaktycznego na Wydziale Mechanicznym sześciu laboratoriów: Centralnego Laboratorium Obróbki Ściernej, Laboratorium Maszynoznawstwa i Podstaw Budowy Maszyn, Laboratorium Obróbki Ściernej i Erozyjnej, Laboratorium Wysokociśnieniowej Strugi Cieczy, Laboratorium EkoTechniki i Technologii Proekologicznych, a także Laboratorium Technicznych Zastosowań Wysokociśnieniowej Strugi Wodnej. Podobnie opracowałem i zrealizowałem następujące autorskie wykłady: Obróbka ścierna i gładkościowa, Obróbka ścierna i erozyjna, Niekonwencjonalne technologie wytwarzania, Podstawy ekotechniki, Techniki i technologie hydrostrumieniowe, Techniki i technologie proekologiczne, Zarządzanie Środowiskiem i Ekologia – Inżynieria Proekologiczna, Wybrane zastosowania sieci Internet, jak również Seminarium dyplomowe, natomiast w początkowym okresie mojej pracy prowadziłem także podstawowe przedmioty, jak: Obrabiarki i Podstawy budowy maszyn. Opracowałem także 4 skrypty wydane w Politechnice Wrocławskiej i w Politechnice Koszalińskiej.

      Wypromowałem łącznie na różnych rodzajach studiów około 400 dyplomantów (mgr inż. i inż.).

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda Naukowa Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (1979),

Honorowy tytuł Mistrz Techniki 1995,

Tytuł honorowy „Dedal’88” i „Dedal’93” „za wybitne osiągnięcia wynalazcze”,

Amerykański Medal Education-Research-Service (1990),

Krzyż Oficerski (2002) i Krzyż Kawalerski (1989) Orderu Odrodzenia Polski, a także kilkanaście krzyży i medali państwowych oraz odznaczeń branżowych za dokonania naukowo-techniczne.

Ponadto otrzymałem 10 nagród Ministra Edukacji Narodowej (wcześniej MNSzWiT) w tym 5 nagród I st. oraz 4 nagrody NOT (w tym 2 nagrody I st.) a także ponad 30 nagród Rektora Politechniki Wrocławskiej i Politechniki Koszalińskiej (wcześniej WSInż.-Koszalin).

W dniu Święta Nauki Wrocławskiej (14.11.2008) otrzymałem wraz z 14 przedstawicielami innych wydziałów, wytypowanymi spośród ponad 80 tysięcy absolwentów, tytuł wyróżnionego absolwenta Politechniki Wrocławskiej.